Ik loop naar de telefoonwinkel. Het regent. Mijn uittreksel van de Kamer van Koophandel dat ik mee moest nemen, houd ik droog onder mijn jas. Ik ga een iPhone 4 halen. Dat is niet zomaar een telefoon, maar een apparaat met allemaal belangrijke functies, zoals een kompas en een metaaldetector. Zo'n telefoon heb ik nodig.
Achter de balie staat een jongetje. Ik zie het direct, voor hem is ooit het woord "knaapje" bedacht. Het jongetje vraagt of hij mij kan helpen. Het lijkt me de reden voor zijn aanwezigheid. Ik denk het wel, zeg ik, ik wil een iPhone 4.
Oh, daar hebben we er maar één meer van.
Ja?
Uh, privé of zakelijk?
Zakelijk, zeg ik, terwijl ik zakelijk kijk.
Heeft uw kantoor al een abonnement bij T-Mobile?
Ja.
Aha, dan kan ik nu twee dingen doen, òf ik maak een tweede account van uw kantoor aan òf ik plaats u gewoon bij de bestaande account.
Ik moet kennelijk kiezen. Ik opteer voor het laatste, dat scheelt gegevens invoeren, lijkt me toch.
Precies, zegt hij, en bovendien staat alles dan op één factuur.
Waarom hij dan de andere mogelijkheid voorstelde, ontgaat mij, en ik vraag me af of het niet het account is.
Heeft u een uittreksel van de Kamer van Koophandel bij u?
Jazeker, die heb ik zojuist uitgeprint. Kijk, van vandaag.
Die is niet goed. Die heeft u zelf uitgeprint.
Ja, dat moest toch?
Nee, ik heb een origineel exemplaar nodig.
Daar staat hetzelfde op.
Kan zijn, maar de telecomaanbieders willen nu eenmaal een origineel exemplaar.
Maar het is vrijdagavond, de Kamer van Koophandel is pas maandag weer open en ik heb die telefoon nu nodig.
Dan zal ik voor de aanvraag wel even gebruik maken van dit uitgeprinte uittreksel, maar dan moet ik uiterlijk volgende week woensdag wel het origineel hebben. Anders gaat het alsnog niet door.
Nou, da's wel werken om een telefoon te krijgen.
Ja, ze zijn erg streng geworden.
Mijn kantoor heeft toch al een account? Dan hoeft er toch niet nog eens een uittreksel te komen.
Jawel, want dat hebben ze nodig.
Goed, goed, ik zal volgende week een origineel halen en komen brengen.
Oh, dat hoeft u niet per se te komen brengen. Als u het toefaxt, is het ook al goed.
Maar u moest toch het origineel hebben?
Ja, maar de telecomaanbieders nemen met een kopietje ook genoegen.
Mag ik dan nog even een kopietje maken van uw pinpas?
Waarom?
Dat moet.
Maar ik pin nu de aanschaf van het toestel met mijn privé-pas.
Dat kan niet. In verband met de registratie.
Ik wil privé betalen, omdat ik de kantoorpas niet bij heb.
Dan kan het wel. U betaalt dan nu het toestel en dan moet u volgende week met uw kantoorpas een cent komen pinnen.
Een cent?
Voor de registratie.
Goed. Ik zal volgende week een cent komen pinnen en dan neem ik meteen dat uittreksel mee.
Dat uittreksel mag u gewoon toefaxen.
Zo, ik heb u aangemeld.
Mooi.
Nu moet de aanmelding door T-Mobile nog goedgekeurd worden. Dat kan een kwartier tot een uur duren.
Hahahaha.
Nee, echt. Misschien dat u nog iets in de stad moet doen?
Het regent.
Misschien kunt u naar een winkel.
Ik ga wel naar kantoor en haal de kantoorpas. Dan kunnen we vanavond nog het een-cent-probleem oplossen.
Ik heb intussen bericht gehad van T-Mobile.
Kijk eens aan, we komen er wel.
Niet dus. U bent geweigerd.
Geweigerd? Waarom?
Dat weet ik niet. Dan zal ik even moeten bellen.
Doe maar. Telefoons genoeg.
Degene die ik aan de lijn heb, zegt dat er iets is met de eerdere inschrijving.
Wat dan? Die inschrijving is van jaren geleden.
Dat weet ze niet, haar collega heeft de aanmelding niet goedgekeurd.
Vraag dan naar die collega en geef de telefoon even aan mij.
Haar collega is vertrokken toen u uw kantoorpas was gaan halen.
Ik vind het erg vervelend voor u.
Ik ook.
Volgende week dan maar verder?
Nee, ik wil nu gebruik maken van de tweede-account-mogelijkheid.
Dat kan natuurlijk wel, maar dan krijgt u twee aparte facturen.
Vind ik prachtig. Doen.
Ik heb 'm! Mijn eigen iPhone 4, met 32GB nog wel. Ik bedank het jongetje.
Volgende week moet ik het uittreksel niet vergeten. Nu eerst eens uitzoeken hoe die metaaldetector werkt.
