Het is zeker 35 graden in Carpentras. Ik zit in de schaduw van de oude moerbeiboom van Le Vieux Bounias met twee boeken aan de lange houten tafel. Alleen, want de meeste gasten van het verblijf zijn uitstapjes gaan maken. Rick is met zijn twee Vlaamse vriendjes-sinds-drie-dagen in het zwembad. Ik hoor hun schatergelach. Mijn vrouw ligt aan de rand te zonnen.
Ik geniet hier van het weidse uitzicht van de Vaucluse. De Mont Ventoux die we gisteren, goed, met de auto, hebben beklommen, zie ik in de verte. Vlak voor me zie ik een lézard die, net uit de koele struiken gekropen, me aandachtig opneemt en dan wegschiet. Ik ruik de geur van lavendel, die mij bevestigt in de Provence te zijn. Elly, onze gastvrouw, vraagt me of ik een koud biertje lust. Ik antwoord bevestigend. Dit is, denk ik toch, wat men met onthaasten bedoelt.
Voor me liggen twee boeken. Dick Swaab over dat we ons brein zijn en Youp van 't Hek met lekker luchtige kost. Ik denk na welke het deze middag gaat worden.
Voor ik een keus kan maken, staan Rick en zijn vriendjes bij me. Gaan we petanque spelen, dat had je beloofd? Dat heb je dus met beloftes, daar komen ze op terug.
Afgelopen weekend had Le Vieux Bounias een petanque-toernooi georganiseerd onder leiding van buurman Gerard, een Fransman zoals een Fransman qua uiterlijk, doen en spreken bedoeld is. Alle gasten, buren en nog wat ontheemde Nederlanders uit de buurt deden mee. Met en voor z'n allen hapjes klaargemaakt, maar op het sportieve vlak ieder voor zich. Mijn groepje belandde als goede middenmoot. Je moet niet altijd willen winnen en een ander ook wat gunnen, zei ik nog. Ik blik jullie komende week nog wel in, was mijn toezegging.
Dat moment is dus nu. Ik laat hen winnen, als ik merk dat het toch niet wil lukken. Ze geloven er niets van. Na drie potjes, zeg ik weer wat te gaan lezen.
Of ik haar rug wil insmeren, roept mijn vrouw. Natuurlijk, met alle liefde zelfs. En of ik iets te eten wil klaarmaken. Tuurlijk.
Na ons middaghapje, begeef ik me weer richting de moerbeiboom. Ik moet nog een boek kiezen. "Zijn jullie vandaag nog weg geweest?" hoor ik Philippe zeggen. Ze zijn naar St. Didier en Pernes-les-Fontaines geweest. Ik krijg een gedetailleerde omschrijving van alle bezienswaardigheden. Het was zo mooi, maar wel erg warm. Ze gaan daarom nu eerst douchen.
Ik hoor het hek opengaan. Onze ijzersterke gastheer Pim komt er aan. Hij heeft zojuist een route van 150 kilometer rond de Mont Ventoux afgelegd. We gaan eerst wat drinken, zegt hij me en doet zijn verhaal.
Intussen komen andere gasten terug en schuiven ook aan de tafel aan. De prachtige omgeving en het weer, en zeker die voortdurende regen in Nederland, worden uitgebreid doorgesproken. Het is veel te gezellig, niemand heeft zin om te koken of nog uit eten te gaan. Iedereen wil aan de tafel blijven zitten. We laten pizza's komen en doen onze dagelijkse muziekquiz.
Het zit er inmiddels alweer op. Morgen weer aan het werk. Sparen voor de volgende vakantie. Ik heb alvast twee boeken.
zondag 21 augustus 2011
zondag 24 juli 2011
Service
- Da's dan twintig Euro.
- Hoezo, twintig Euro?
- We zijn er best lang mee bezig geweest.
- "We"? Je zou zelf m'n laptop even scannen om te kijken waar het probleem zat.
- Klopt, en dat scannen duurt best lang.
- Maar scannen doet dat ding toch zelf? Je hebt toch alleen maar de scanfunctie geactiveerd?
- Daarna heb ik nog overbodige zaken die waren gedownload verwijderd.
- Dat is toch ook zo gedaan?
- We kunnen dat niet gratis doen.
- Natuurlijk kan dat, maar ik krijg de indruk dat je dat niet wilt.
- Wij moeten ook wat verdienen.
- Dat begrijp ik wel, maar ik had verwacht dat dit onder de service zou vallen.
- We geven alleen garantie op de hardware. Het betrof hier een software-probleem.
- Natuurlijk is het een software-probleem. Ik kan geen zin meer typen. Hij zet voortdurend alles door elkaar. Ik erger me kapot, dat ding doet wat ie wil. Ik ben een kwartier bezig om een zin te twitteren.
- Op software zit geen garantie.
- Ik vraag ook niet om garantie, maar doe een beroep op jullie service. Dit is de duurste laptop die jullie hebben. Op internet stond hij voor ruim 200 Euro minder. Maar nee, jullie service, daar kon geen internetbedrijf aan tippen. Nu wil ik dus dat dit onder de service valt.
- Die service verlenen we niet op apparaten ouder dan twaalf maanden.
- Daar kan ik mee leven, maar deze laptop heb ik nog geen negen maanden.
- Maar ook niet op apparaten jonger dan twaalf maanden, zeg maar.
- Dan snap ik niet dat je het zojuist over twaalf maanden hebt.
- Dat was maar een voorbeeld.
- Een voorbeeld waarvan?
- We geven alleen garantie. En nogmaals, dat gaat dan om de hardware.
- Laten we de garantie er even buiten houden. Daar gaat het niet om. Wat houdt dan die destijds beloofde service wel in?
- Ja, uh.
- Ja?
- Bij die internetbedrijven krijg je ook geen service.
- Daar zul je nog van opkijken. Bovendien heb ik met jullie van doen. En ik krijg de toegezegde service kennelijk niet.
- We hebben het probleem wél opgelost.
- Wat was het probleem dan?
- Dat weet ik niet. De laptop is gescand en ik heb er dingen afgegooid.
- Hoe weet je dan dat het probleem is opgelost?
- Dat is dan altijd zo.
- Nou, geef maar mee. Ik heb voor twintig Euro iets geleerd over klantenbinding.
Rotding. Er blijkt niks opgelost. Schrijf ik een zin, dan worden alle letters en woorden nog steeds door elkaar gegooid.
Iemand wél een oplossing?
- Hoezo, twintig Euro?
- We zijn er best lang mee bezig geweest.
- "We"? Je zou zelf m'n laptop even scannen om te kijken waar het probleem zat.
- Klopt, en dat scannen duurt best lang.
- Maar scannen doet dat ding toch zelf? Je hebt toch alleen maar de scanfunctie geactiveerd?
- Daarna heb ik nog overbodige zaken die waren gedownload verwijderd.
- Dat is toch ook zo gedaan?
- We kunnen dat niet gratis doen.
- Natuurlijk kan dat, maar ik krijg de indruk dat je dat niet wilt.
- Wij moeten ook wat verdienen.
- Dat begrijp ik wel, maar ik had verwacht dat dit onder de service zou vallen.
- We geven alleen garantie op de hardware. Het betrof hier een software-probleem.
- Natuurlijk is het een software-probleem. Ik kan geen zin meer typen. Hij zet voortdurend alles door elkaar. Ik erger me kapot, dat ding doet wat ie wil. Ik ben een kwartier bezig om een zin te twitteren.
- Op software zit geen garantie.
- Ik vraag ook niet om garantie, maar doe een beroep op jullie service. Dit is de duurste laptop die jullie hebben. Op internet stond hij voor ruim 200 Euro minder. Maar nee, jullie service, daar kon geen internetbedrijf aan tippen. Nu wil ik dus dat dit onder de service valt.
- Die service verlenen we niet op apparaten ouder dan twaalf maanden.
- Daar kan ik mee leven, maar deze laptop heb ik nog geen negen maanden.
- Maar ook niet op apparaten jonger dan twaalf maanden, zeg maar.
- Dan snap ik niet dat je het zojuist over twaalf maanden hebt.
- Dat was maar een voorbeeld.
- Een voorbeeld waarvan?
- We geven alleen garantie. En nogmaals, dat gaat dan om de hardware.
- Laten we de garantie er even buiten houden. Daar gaat het niet om. Wat houdt dan die destijds beloofde service wel in?
- Ja, uh.
- Ja?
- Bij die internetbedrijven krijg je ook geen service.
- Daar zul je nog van opkijken. Bovendien heb ik met jullie van doen. En ik krijg de toegezegde service kennelijk niet.
- We hebben het probleem wél opgelost.
- Wat was het probleem dan?
- Dat weet ik niet. De laptop is gescand en ik heb er dingen afgegooid.
- Hoe weet je dan dat het probleem is opgelost?
- Dat is dan altijd zo.
- Nou, geef maar mee. Ik heb voor twintig Euro iets geleerd over klantenbinding.
Rotding. Er blijkt niks opgelost. Schrijf ik een zin, dan worden alle letters en woorden nog steeds door elkaar gegooid.
Iemand wél een oplossing?
donderdag 19 mei 2011
Young Stars Cup 2011
Te voet, want dat was vanwege de verwachte grote auto-opkomst gevraagd, ga ik, teamcoach van VVT E4, naar het voetbalveld. Al van ver hoor ik Henk roepen door de speakers en, aangekomen, zie ik naast een inderdaad overvolle parking, jawel, dé Engelse spelersbus. Dit is duidelijk niet zomaar een toernooi.
Ik ruik dat Bram in z'n kraampje zijn best doet op de hamburgers. Drukte, springkussens en toernooigeluiden. Die sfeer.
Enkele van mijn spelertjes, mijn Young Stars, zijn er al. Ze hebben er zin. Ik ook. Wachtend op onze eerste wedstrijd kijken we naar het meisjesteam. Ze mogen spelen op het hoofdveld. Zo hoort dat.
We beginnen twintig minuten later dan gepland, zegt de leiding me. Wat uitloop door dingen en zo. Dat moet ook bij een groot toernooi. Ha, dan kunnen we nog even gaan springen, zeggen mijn voetballertjes en weg zijn ze.
De eerste wedstrijd winnen we. Verdiend. Dat geeft zelfvertrouwen. Ze praten al over kampioen worden. Dat hoor ik niet meer als we in de volgende wedstrijd door VVT E6 worden afgedroogd. Het maakt kennelijk geen diepe indruk. Of ze nu weer naar de springkussens mogen, vragen ze direct. Tuurlijk jongens, dit is jullie dag.
Springen geeft energie en dat merkt Kloetinge. We staan er weer. Dit is voetbal. Een mooie overwinning.
Dan komt onze alllereerste internationale wedstrijd. Assenede blijkt een maatje te groot. Niet erg, zegt trainer Martijn, jullie hebben keihard gewerkt. Nu eerst dorst lessen.
Nog eentje. Opnieuw tegen E6. Martijn geeft tactische aanwijzingen. Dat werkt. Met het laatste fluitsignaal is een overtuigende overwinning een feit. We zijn derde van de poule. Gejuich, we krijgen nu niet alleen een medaille, maar ook een echte beker.
En dan nog even samen poseren voor de foto.
Mike, Guylian, Tygo, Ali, Xander, Riyad, Thimo, Rick en keeper Bart: jullie hebben een mooie prestatie neergezet!
Tijd voor een hamburger.
Ik ruik dat Bram in z'n kraampje zijn best doet op de hamburgers. Drukte, springkussens en toernooigeluiden. Die sfeer.
Enkele van mijn spelertjes, mijn Young Stars, zijn er al. Ze hebben er zin. Ik ook. Wachtend op onze eerste wedstrijd kijken we naar het meisjesteam. Ze mogen spelen op het hoofdveld. Zo hoort dat.
We beginnen twintig minuten later dan gepland, zegt de leiding me. Wat uitloop door dingen en zo. Dat moet ook bij een groot toernooi. Ha, dan kunnen we nog even gaan springen, zeggen mijn voetballertjes en weg zijn ze.
De eerste wedstrijd winnen we. Verdiend. Dat geeft zelfvertrouwen. Ze praten al over kampioen worden. Dat hoor ik niet meer als we in de volgende wedstrijd door VVT E6 worden afgedroogd. Het maakt kennelijk geen diepe indruk. Of ze nu weer naar de springkussens mogen, vragen ze direct. Tuurlijk jongens, dit is jullie dag.
Springen geeft energie en dat merkt Kloetinge. We staan er weer. Dit is voetbal. Een mooie overwinning.
Dan komt onze alllereerste internationale wedstrijd. Assenede blijkt een maatje te groot. Niet erg, zegt trainer Martijn, jullie hebben keihard gewerkt. Nu eerst dorst lessen.
Nog eentje. Opnieuw tegen E6. Martijn geeft tactische aanwijzingen. Dat werkt. Met het laatste fluitsignaal is een overtuigende overwinning een feit. We zijn derde van de poule. Gejuich, we krijgen nu niet alleen een medaille, maar ook een echte beker.
En dan nog even samen poseren voor de foto.
Mike, Guylian, Tygo, Ali, Xander, Riyad, Thimo, Rick en keeper Bart: jullie hebben een mooie prestatie neergezet!
Tijd voor een hamburger.
dinsdag 10 mei 2011
La Rochelle
We rijden naar La Rochelle, een havenplaats gelegen aan de Atlantische Oceaan, hoofdstad van de Charente-Maritime. Want, zo is ons verteld, daar is een enorm zee-aquarium, een topattractie, daar moet je geweest zijn.
Je gelooft dat.
Op de enorme parking is nauwelijks nog plaats. We zijn niet de enigen. Dat wordt nog eens extra duidelijk als we binnenkomen. Ik zie vier lange kassarijen en hoor het gejengel van verveelde kinderen die al te lang moeten wachten. We sluiten maar aan.
Achter me staat een vrouw met kinderwagen. Ze heeft er kennelijk haar aardigheid in voortdurend tegen m'n kuiten aan te rijden. Ik ga me niet opwinden, neem ik me voor, want dit is namelijk een leuke dag.
Het duurt wel een beetje lang hè, papa, zegt Rick. Ja, het schiet niet op.
Vóór me zie ik dat een koppel uit de trage rij naast ons in onze rij gaat staan. Niemand die er iets van zegt. Ik houd me aan mijn voornemen.
Nadat we betaald hebben, blijken we niet naar binnen te mogen. Het is te druk. Brandweervoorschriften en zo. Of we nog even willen wachten. Dat doen we met een dertigtal anderen. Maar uiteindelijk is het zover, de deur gaat open. De vrouw met kinderwagen heeft haast, rijdt over mijn voet en is blij, zo vermoed ik, nu enkele seconden eerder een vis te kunnen gaan aanschouwen.
Bij binnenkomst slaat de warmte in je gezicht. De hele ruimte staat bomvol. We willen haaien zien. Dat gaat niet, dat wil iedereen. Ik meen tussen de horde mensen een glimp van een haai op te vangen. Rick ziet niets. En wat is het warm. We gaan maar naar de zeepaardjes, daar is het nog een beetje te doen. Daarnaast bevinden zich de zeenaalden, een soort zeepaardjes die te lui zijn een sierlijke vorm aan te nemen. Ik zeg Rick dat dit ook vissen zijn, maar hij wil echte vissen zien. Grote.
Bij de grote vissen krioelt het nog steeds van de mensen. Iedereen heeft het warm, dat ruik ik. Ik moet weg bij die Franse zweetlucht. Dan toch maar kleine visjes bekijken. Mijn vrouw heeft het gehad en wil weg. Ik kijk naar een zeepok. Hij lacht me uit.
"Sortie" staat boven een deur. Wat een mooi woord. Buiten is het prachtig weer. Voor ons is het er lekker koel. We lopen voorbij de ingang. Ik zie lange rijen en hoor het gejengel van kinderen.
Je gelooft dat.
Op de enorme parking is nauwelijks nog plaats. We zijn niet de enigen. Dat wordt nog eens extra duidelijk als we binnenkomen. Ik zie vier lange kassarijen en hoor het gejengel van verveelde kinderen die al te lang moeten wachten. We sluiten maar aan.
Achter me staat een vrouw met kinderwagen. Ze heeft er kennelijk haar aardigheid in voortdurend tegen m'n kuiten aan te rijden. Ik ga me niet opwinden, neem ik me voor, want dit is namelijk een leuke dag.
Het duurt wel een beetje lang hè, papa, zegt Rick. Ja, het schiet niet op.
Vóór me zie ik dat een koppel uit de trage rij naast ons in onze rij gaat staan. Niemand die er iets van zegt. Ik houd me aan mijn voornemen.
Nadat we betaald hebben, blijken we niet naar binnen te mogen. Het is te druk. Brandweervoorschriften en zo. Of we nog even willen wachten. Dat doen we met een dertigtal anderen. Maar uiteindelijk is het zover, de deur gaat open. De vrouw met kinderwagen heeft haast, rijdt over mijn voet en is blij, zo vermoed ik, nu enkele seconden eerder een vis te kunnen gaan aanschouwen.
Bij binnenkomst slaat de warmte in je gezicht. De hele ruimte staat bomvol. We willen haaien zien. Dat gaat niet, dat wil iedereen. Ik meen tussen de horde mensen een glimp van een haai op te vangen. Rick ziet niets. En wat is het warm. We gaan maar naar de zeepaardjes, daar is het nog een beetje te doen. Daarnaast bevinden zich de zeenaalden, een soort zeepaardjes die te lui zijn een sierlijke vorm aan te nemen. Ik zeg Rick dat dit ook vissen zijn, maar hij wil echte vissen zien. Grote.
Bij de grote vissen krioelt het nog steeds van de mensen. Iedereen heeft het warm, dat ruik ik. Ik moet weg bij die Franse zweetlucht. Dan toch maar kleine visjes bekijken. Mijn vrouw heeft het gehad en wil weg. Ik kijk naar een zeepok. Hij lacht me uit.
"Sortie" staat boven een deur. Wat een mooi woord. Buiten is het prachtig weer. Voor ons is het er lekker koel. We lopen voorbij de ingang. Ik zie lange rijen en hoor het gejengel van kinderen.
maandag 28 maart 2011
Gummie
Beste buren,
Jullie brief over de overlast van onze kat Gummie in jullie tuin heb ik in goede orde ontvangen. Ik wilde daar al eerder op reageren, maar die was in het ongerede geraakt. De brief bleek uiteindelijk, en onverklaarbaar, onder onze nieuwe groene wasmand van de Hema te liggen. Hiervoor hadden we een bruine met van die dingetjes erop, maar die was bij een handgreep doorgescheurd en dan heb je er niet veel meer aan. Die we nu hebben is veel steviger en bovendien een stuk groter.
Dat is dus de reden dat mijn reactie even is uitgebleven. Ik weet dat wachten niet altijd leuk is. Ik had dat pas geleden nog. Bij de apotheek. Dan sta je daar met je briefje, voor iets simpels, en dan staat er een hele rij met mensen die van alles nodig hebben. En ik maar wachten en zij maar vragen stellen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, maakte ik een grapje over dat wachten en kreeg ik zo'n chagrijnige blik toegeworpen. Terwijl ik dat dus helemaal niet zo bedoelde.
Maar goed, jullie brief gaat over Gummie. Gummie is enkele jaren geleden bij ons aan komen lopen. Ik herinner me nog dat hij uit de richting van jullie tuin kwam. Het is een echte buitenkat. Duidelijk geen beest dat binnen wil zitten en dat hebben we hem ook nooit verplicht. Hij krijgt bij ons zijn natje en zijn droogje en, als het hem belieft, laten we hem binnen. Ik heb niet de indruk dat hij in de buurt door iedereen zo liefdevol wordt benaderd.
Of Gummie in staat is jullie tuin om te ploegen, waag ik te betwijfelen. Dat is niet des kats. De ultieme manier om een kat uit de tuin te houden, is zelf een hond te nemen. Maar aangezien ik lees dat jullie alle manieren al hebben geprobeerd, neem ik aan dat die mogelijkheid is getracht en vruchteloos is gebleken. Daarna hebben jullie bepaalde materialen aangeschaft en kosten gemaakt, maar ook dat heeft blijkbaar niet geholpen. Daar kan ik me nu zo boos over maken. Dan verkopen ze je van alles en dan werkt het niet. Daar hoef je je niet bij neer te leggen. Dat is hetzelfde als je bijvoorbeeld een fietsbel koopt en dat, als je dan thuis komt, blijkt dat die het helemaal niet doet. Dan ga je toch ook terug?
Er zijn volgens mij wel geschikte middelen. Ik heb op TV eens een documentaire gezien over een bepaald apparaat waarmee ze alligators konden verjagen. En dan had je ook nog een speciaal apparaat voor aardvarkens, maar dat had een rondere vorm. Dat was bij Discovery Channel of Animal Planet, dat weet ik niet meer precies. Jullie zouden die uitzending eens moeten opzoeken. Die is van een jaar of vier geleden. Dat weet ik nog, omdat ik circa drie jaar geleden in de Beekse Bergen ben geweest - en een regen die dag, jongens toch, dat was wel jammer -, terwijl ik die uitzending daarvóór heb gezien. Geloof ik. Ik denk dat zoiets ook voor katten wel eens zou kunnen werken.
Een en ander doet er natuurlijk niet aan af dat aan jullie producten zijn verkocht die geen heil bieden. Begrijp ik jullie brief goed, dan willen jullie mijn hulp. Ik denk dat het inderdaad verstandig is de verkopers op hun daden aan te spreken en te bezien of we de door jullie betaalde gelden kunnen terug krijgen. Ik ben uiteraard bereid daar mijn tijd en en energie in te steken. Om daarover onduidelijkheid bij voorbaat uit te sluiten: ik hoef de daarmee gemoeid zijnde uren niet volledig vergoed te krijgen. Een kleine financiële tegenprestatie volstaat voor mij. Daar komen we wel uit.
Ik verneem graag van jullie.
Met vriendelijke groet,
De buurman
Ps. Zouden jullie de auto niet steeds bij ons voor de deur willen parkeren? Dank.
Jullie brief over de overlast van onze kat Gummie in jullie tuin heb ik in goede orde ontvangen. Ik wilde daar al eerder op reageren, maar die was in het ongerede geraakt. De brief bleek uiteindelijk, en onverklaarbaar, onder onze nieuwe groene wasmand van de Hema te liggen. Hiervoor hadden we een bruine met van die dingetjes erop, maar die was bij een handgreep doorgescheurd en dan heb je er niet veel meer aan. Die we nu hebben is veel steviger en bovendien een stuk groter.
Dat is dus de reden dat mijn reactie even is uitgebleven. Ik weet dat wachten niet altijd leuk is. Ik had dat pas geleden nog. Bij de apotheek. Dan sta je daar met je briefje, voor iets simpels, en dan staat er een hele rij met mensen die van alles nodig hebben. En ik maar wachten en zij maar vragen stellen. Toen ik eindelijk aan de beurt was, maakte ik een grapje over dat wachten en kreeg ik zo'n chagrijnige blik toegeworpen. Terwijl ik dat dus helemaal niet zo bedoelde.
Maar goed, jullie brief gaat over Gummie. Gummie is enkele jaren geleden bij ons aan komen lopen. Ik herinner me nog dat hij uit de richting van jullie tuin kwam. Het is een echte buitenkat. Duidelijk geen beest dat binnen wil zitten en dat hebben we hem ook nooit verplicht. Hij krijgt bij ons zijn natje en zijn droogje en, als het hem belieft, laten we hem binnen. Ik heb niet de indruk dat hij in de buurt door iedereen zo liefdevol wordt benaderd.
Of Gummie in staat is jullie tuin om te ploegen, waag ik te betwijfelen. Dat is niet des kats. De ultieme manier om een kat uit de tuin te houden, is zelf een hond te nemen. Maar aangezien ik lees dat jullie alle manieren al hebben geprobeerd, neem ik aan dat die mogelijkheid is getracht en vruchteloos is gebleken. Daarna hebben jullie bepaalde materialen aangeschaft en kosten gemaakt, maar ook dat heeft blijkbaar niet geholpen. Daar kan ik me nu zo boos over maken. Dan verkopen ze je van alles en dan werkt het niet. Daar hoef je je niet bij neer te leggen. Dat is hetzelfde als je bijvoorbeeld een fietsbel koopt en dat, als je dan thuis komt, blijkt dat die het helemaal niet doet. Dan ga je toch ook terug?
Er zijn volgens mij wel geschikte middelen. Ik heb op TV eens een documentaire gezien over een bepaald apparaat waarmee ze alligators konden verjagen. En dan had je ook nog een speciaal apparaat voor aardvarkens, maar dat had een rondere vorm. Dat was bij Discovery Channel of Animal Planet, dat weet ik niet meer precies. Jullie zouden die uitzending eens moeten opzoeken. Die is van een jaar of vier geleden. Dat weet ik nog, omdat ik circa drie jaar geleden in de Beekse Bergen ben geweest - en een regen die dag, jongens toch, dat was wel jammer -, terwijl ik die uitzending daarvóór heb gezien. Geloof ik. Ik denk dat zoiets ook voor katten wel eens zou kunnen werken.
Een en ander doet er natuurlijk niet aan af dat aan jullie producten zijn verkocht die geen heil bieden. Begrijp ik jullie brief goed, dan willen jullie mijn hulp. Ik denk dat het inderdaad verstandig is de verkopers op hun daden aan te spreken en te bezien of we de door jullie betaalde gelden kunnen terug krijgen. Ik ben uiteraard bereid daar mijn tijd en en energie in te steken. Om daarover onduidelijkheid bij voorbaat uit te sluiten: ik hoef de daarmee gemoeid zijnde uren niet volledig vergoed te krijgen. Een kleine financiële tegenprestatie volstaat voor mij. Daar komen we wel uit.
Ik verneem graag van jullie.
Met vriendelijke groet,
De buurman
Ps. Zouden jullie de auto niet steeds bij ons voor de deur willen parkeren? Dank.
zaterdag 5 februari 2011
Snackbar
- Alstublieft meneer, uw hamburger.
- Er zit geen broodje rond.
- Een broodje rond?
- Een hamburger moet toch tussen een broodje?
- Oh dat. Dan had u een broodje hamburger moeten bestellen.
- Bij McDonald's zit een hamburger altijd tussen een broodje.
- Heb je hier McDonald's op de gevel zien staan?
- Heb ik niet op gelet.
- Nou, dat staat er dus niet.
- En bij de Burger King. Overal eigenlijk.
- Hier dus niet. Luister. Als iemand een frikandel bestelt, zit er ook geen broodje bij. Tenzij hij daarom vraagt.
- Dat is anders, bij een frikandel.
- Hoezo?
- Omdat je een frikandel ook zo kunt eten.
- Een hamburger ook. Dat doen de meesten hier.
- Ja, omdat u er geen broodje bij geeft.
- Ik doe er dan nu wel een broodje bij en augurk.
- Dat is dan weer inconsequent.
- Wat zeur je nou?
- Als u zo precies bent met die bestellingen, dan zou ik nu alleen een hamburger met een broodje moeten krijgen.
- Dan laat ik die augurk zitten.
- Nee, doe er maar bij.
- Ja, maar wat is het nou?
- Ik wou er alleen op wijzen dat het inconsequent is.
- Goed, hier is je broodje hamburger. Met augurk. Verder nog iets?
- Ja, mijn vrouw wil ook graag een hamburger.
- Er zit geen broodje rond.
- Een broodje rond?
- Een hamburger moet toch tussen een broodje?
- Oh dat. Dan had u een broodje hamburger moeten bestellen.
- Bij McDonald's zit een hamburger altijd tussen een broodje.
- Heb je hier McDonald's op de gevel zien staan?
- Heb ik niet op gelet.
- Nou, dat staat er dus niet.
- En bij de Burger King. Overal eigenlijk.
- Hier dus niet. Luister. Als iemand een frikandel bestelt, zit er ook geen broodje bij. Tenzij hij daarom vraagt.
- Dat is anders, bij een frikandel.
- Hoezo?
- Omdat je een frikandel ook zo kunt eten.
- Een hamburger ook. Dat doen de meesten hier.
- Ja, omdat u er geen broodje bij geeft.
- Ik doe er dan nu wel een broodje bij en augurk.
- Dat is dan weer inconsequent.
- Wat zeur je nou?
- Als u zo precies bent met die bestellingen, dan zou ik nu alleen een hamburger met een broodje moeten krijgen.
- Dan laat ik die augurk zitten.
- Nee, doe er maar bij.
- Ja, maar wat is het nou?
- Ik wou er alleen op wijzen dat het inconsequent is.
- Goed, hier is je broodje hamburger. Met augurk. Verder nog iets?
- Ja, mijn vrouw wil ook graag een hamburger.
maandag 3 januari 2011
Werken together
Vandaag werd ik per e-mail benaderd door de heer Cheung Pui, vanuit China, naar ik vermoed. Hij is thans druk doende met een grote transactie, zo bleek mij, en heeft daarbij assistance nodig. In dat verband vroeg hij mij om hulp. Waarom hij juist bij mij is uitgekomen, krijg ik nog wel te horen, maar waarschijnlijk heeft hij via via goede berichten over mij vernomen. Hieronder ziet u zijn mail - best goed voor een Chinees - en mijn reactie daarop. Ik gun u een kijkje in het internationaal zaken doen.
"Goede dag,
Mijn naam is Mr.Cheung Pui.I werken met de Hang Seng Bank.There is een bedrag van $ 17,300,000.00. Op mijn bankrekening Hang Seng Bank ",Hong Kong. Er waren geen begunstigden verklaarde betrekking tot deze fondsen wat betekent dat niemand ooit zou komen tot it.That claim is de reden waarom ik vragen dat we werken together.I doen te werven voor uw hulp bij het uitvoeren van deze transaction.I van plan om 30% van de te geven totale middelen als compensatie voor uw assistance.I zal u op de hoogte over de volledige transactie onreceipt van uw reactie indien interesse,en ik zendt u de details en de nodige procedures om de overschrijving uit te voeren.Mocht u ge?nteresseerd zijn,stuurdandevolgendeinformatievandezeemeiladres:mrcheung_0101@live.hk
1. Volledige namen
2. Prive-telefoonnummer
3. Huidige woonadres
Met vriendelijke groet,
MR.CHEUNG PUI"
Tsja, dat is toch een eer, laten we wel zijn. Een dergelijk verzoek dient vanzelfsprekend stante pede te worden beantwoord.
"Geachte heer Cheung Pui,
Allereerst dank ik u voor het feit dat u mij hebt willen benaderen om u van dienst te mogen zijn. Uiteraard besef ik dat u de keuze had uit vele professionele dienstverleners. Dat u uiteindelijk mij boven anderen hebt verkozen, stemt mij blij, en begrijp ik ook wel. U zoekt kwaliteit en niet iedereen kan die leveren, hoezeer dat soms - maar vaak ten onrechte - wordt gepropageerd. Die ondernemers, want zo noemen ze zich, zijn alleen maar uit op geld en die doen niet hun best. Maar ik had, bijvoorbeeld, pas nog iets aan de hand en dat is ook bijna helemaal goed gekomen.
Ik heb uw e-mail met aandacht gelezen. Het betreft, zo lees ik, een grote financiële transactie en dan ben ik meteen zeer alert. Want, u kent ze vast ook wel, van die verzoeken, vaak vanuit van die Afrikaanse landen, meestal Nigeria, en dat is natuurlijk allemaal nep. Of je even je bankgegevens wil meedelen. Dan ben je dus echt naïef, als je dat dan dus doet. Maar bij u is dat anders. U vraagt niet om mijn bankgegevens.
Bovendien heb ik via Google even de Hang Seng Bank opgezocht. Deze bank was mij nog niet bekend. Ik heb gezien dat deze een grote speler is in de internationale bancaire wereld, dus dat zit ook goed.
U ziet het wel, ik ga als echte professional niet over een nacht ijs.
Hoewel de door u aan mij voorgestelde fee wellicht voor onderhandeling vatbaar is, kan ik daarmee, na wat rekenwerk, op voorhand instemmen. Op dit punt hebben we elkaar alvast weten te bereiken. Hooguit moeten we het nog even hebben over de eventueel verschuldigde BTW.
Ik kijk met hooggespannen verwachtingen uit naar de verdere inhoud van de opdracht. En ondanks dat mij nog niet precies bekend is wat u van mij verlangt, heb ik wel groot vertrouwen in een vruchtbare samenwerking. Wellicht kunnen we elkaar binnenkort eens face to face spreken. Ik nodig u daartoe bij mij thuis uit. Kan ik u meteen mijn zelfgekweekte tomatenplant laten zien.
Bij mij in de buurt zit een Chinees restaurant, niet duur. Daar kunnen we dan misschien samen wat eten.
Graag verneem ik van u,
Met vriendelijke groet,"
Zo, nu nog even afwachten.
"Goede dag,
Mijn naam is Mr.Cheung Pui.I werken met de Hang Seng Bank.There is een bedrag van $ 17,300,000.00. Op mijn bankrekening Hang Seng Bank ",Hong Kong. Er waren geen begunstigden verklaarde betrekking tot deze fondsen wat betekent dat niemand ooit zou komen tot it.That claim is de reden waarom ik vragen dat we werken together.I doen te werven voor uw hulp bij het uitvoeren van deze transaction.I van plan om 30% van de te geven totale middelen als compensatie voor uw assistance.I zal u op de hoogte over de volledige transactie onreceipt van uw reactie indien interesse,en ik zendt u de details en de nodige procedures om de overschrijving uit te voeren.Mocht u ge?nteresseerd zijn,stuurdandevolgendeinformatievandezeemeiladres:mrcheung_0101@live.hk
1. Volledige namen
2. Prive-telefoonnummer
3. Huidige woonadres
Met vriendelijke groet,
MR.CHEUNG PUI"
Tsja, dat is toch een eer, laten we wel zijn. Een dergelijk verzoek dient vanzelfsprekend stante pede te worden beantwoord.
"Geachte heer Cheung Pui,
Allereerst dank ik u voor het feit dat u mij hebt willen benaderen om u van dienst te mogen zijn. Uiteraard besef ik dat u de keuze had uit vele professionele dienstverleners. Dat u uiteindelijk mij boven anderen hebt verkozen, stemt mij blij, en begrijp ik ook wel. U zoekt kwaliteit en niet iedereen kan die leveren, hoezeer dat soms - maar vaak ten onrechte - wordt gepropageerd. Die ondernemers, want zo noemen ze zich, zijn alleen maar uit op geld en die doen niet hun best. Maar ik had, bijvoorbeeld, pas nog iets aan de hand en dat is ook bijna helemaal goed gekomen.
Ik heb uw e-mail met aandacht gelezen. Het betreft, zo lees ik, een grote financiële transactie en dan ben ik meteen zeer alert. Want, u kent ze vast ook wel, van die verzoeken, vaak vanuit van die Afrikaanse landen, meestal Nigeria, en dat is natuurlijk allemaal nep. Of je even je bankgegevens wil meedelen. Dan ben je dus echt naïef, als je dat dan dus doet. Maar bij u is dat anders. U vraagt niet om mijn bankgegevens.
Bovendien heb ik via Google even de Hang Seng Bank opgezocht. Deze bank was mij nog niet bekend. Ik heb gezien dat deze een grote speler is in de internationale bancaire wereld, dus dat zit ook goed.
U ziet het wel, ik ga als echte professional niet over een nacht ijs.
Hoewel de door u aan mij voorgestelde fee wellicht voor onderhandeling vatbaar is, kan ik daarmee, na wat rekenwerk, op voorhand instemmen. Op dit punt hebben we elkaar alvast weten te bereiken. Hooguit moeten we het nog even hebben over de eventueel verschuldigde BTW.
Ik kijk met hooggespannen verwachtingen uit naar de verdere inhoud van de opdracht. En ondanks dat mij nog niet precies bekend is wat u van mij verlangt, heb ik wel groot vertrouwen in een vruchtbare samenwerking. Wellicht kunnen we elkaar binnenkort eens face to face spreken. Ik nodig u daartoe bij mij thuis uit. Kan ik u meteen mijn zelfgekweekte tomatenplant laten zien.
Bij mij in de buurt zit een Chinees restaurant, niet duur. Daar kunnen we dan misschien samen wat eten.
Graag verneem ik van u,
Met vriendelijke groet,"
Zo, nu nog even afwachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)