Het is zeker 35 graden in Carpentras. Ik zit in de schaduw van de oude moerbeiboom van Le Vieux Bounias met twee boeken aan de lange houten tafel. Alleen, want de meeste gasten van het verblijf zijn uitstapjes gaan maken. Rick is met zijn twee Vlaamse vriendjes-sinds-drie-dagen in het zwembad. Ik hoor hun schatergelach. Mijn vrouw ligt aan de rand te zonnen.
Ik geniet hier van het weidse uitzicht van de Vaucluse. De Mont Ventoux die we gisteren, goed, met de auto, hebben beklommen, zie ik in de verte. Vlak voor me zie ik een lézard die, net uit de koele struiken gekropen, me aandachtig opneemt en dan wegschiet. Ik ruik de geur van lavendel, die mij bevestigt in de Provence te zijn. Elly, onze gastvrouw, vraagt me of ik een koud biertje lust. Ik antwoord bevestigend. Dit is, denk ik toch, wat men met onthaasten bedoelt.
Voor me liggen twee boeken. Dick Swaab over dat we ons brein zijn en Youp van 't Hek met lekker luchtige kost. Ik denk na welke het deze middag gaat worden.
Voor ik een keus kan maken, staan Rick en zijn vriendjes bij me. Gaan we petanque spelen, dat had je beloofd? Dat heb je dus met beloftes, daar komen ze op terug.
Afgelopen weekend had Le Vieux Bounias een petanque-toernooi georganiseerd onder leiding van buurman Gerard, een Fransman zoals een Fransman qua uiterlijk, doen en spreken bedoeld is. Alle gasten, buren en nog wat ontheemde Nederlanders uit de buurt deden mee. Met en voor z'n allen hapjes klaargemaakt, maar op het sportieve vlak ieder voor zich. Mijn groepje belandde als goede middenmoot. Je moet niet altijd willen winnen en een ander ook wat gunnen, zei ik nog. Ik blik jullie komende week nog wel in, was mijn toezegging.
Dat moment is dus nu. Ik laat hen winnen, als ik merk dat het toch niet wil lukken. Ze geloven er niets van. Na drie potjes, zeg ik weer wat te gaan lezen.
Of ik haar rug wil insmeren, roept mijn vrouw. Natuurlijk, met alle liefde zelfs. En of ik iets te eten wil klaarmaken. Tuurlijk.
Na ons middaghapje, begeef ik me weer richting de moerbeiboom. Ik moet nog een boek kiezen. "Zijn jullie vandaag nog weg geweest?" hoor ik Philippe zeggen. Ze zijn naar St. Didier en Pernes-les-Fontaines geweest. Ik krijg een gedetailleerde omschrijving van alle bezienswaardigheden. Het was zo mooi, maar wel erg warm. Ze gaan daarom nu eerst douchen.
Ik hoor het hek opengaan. Onze ijzersterke gastheer Pim komt er aan. Hij heeft zojuist een route van 150 kilometer rond de Mont Ventoux afgelegd. We gaan eerst wat drinken, zegt hij me en doet zijn verhaal.
Intussen komen andere gasten terug en schuiven ook aan de tafel aan. De prachtige omgeving en het weer, en zeker die voortdurende regen in Nederland, worden uitgebreid doorgesproken. Het is veel te gezellig, niemand heeft zin om te koken of nog uit eten te gaan. Iedereen wil aan de tafel blijven zitten. We laten pizza's komen en doen onze dagelijkse muziekquiz.
Het zit er inmiddels alweer op. Morgen weer aan het werk. Sparen voor de volgende vakantie. Ik heb alvast twee boeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten