We waren een paar jaar samen, toen de broer van mijn schoonvader overleed. Op vrijdag zou de begrafenis plaatsvinden. Of we ook wilden komen. We werden verwacht in de Sint Laurentiuskerk op de Markt in Lokeren.
Ik kende de beste man niet. Gilbert bleek hij te heten. Hij zag zijn familie nauwelijks. Geen ruzie of zo, maar hij had er voor gekozen zijn leven alleen te leven. Dat mag.
Bij aankomst in de kerk werden mijn vrouw en ik direct gescheiden. Alle vrouwen dienden plaats te nemen in de kerkbankjes ter linkerzijde van het gangpad, mannen aan de rechterzijde. Voor de mannelijke familieleden was een rol weggelegd, tot mijn verbazing ook voor mij.
We moesten in een rij gaan staan naast de lijkkist: schoonvader eerst, vervolgens mijn twee zwagers, ik als vierde en na mij een stuk of zeven familieleden, die ik van gezicht wel kende.
Mensen kwamen binnen voor de rouwdienst, maar gingen niet zitten alvorens zij iedereen in de rij persoonlijk hadden gecondoleerd.
Daar stond ik dan. In een kerk in Lokeren, naast de kist van een voor mij volslagen onbekende. Als vierde in de rij stond ik nog belangrijk te wezen ook. Oudere mensen, zijn Vlaamse vrienden uit het café veronderstelde ik, keken mij met tranen in de ogen aan, pakten mijn hand en preuvelden oprecht een condoleancetekst.
Was ik eerst nog verbaasd over mijn rol in het geheel, plots brak het besef aan van de absurditeit van deze situatie. En toen voelde ik opkomen, wat ik niet wilde voelen: de onbedaarlijke neiging te gaan lachen, liefst keihard. Ik schaamde me reeds op voorhand voor het geval dat dit daadwerkelijk zou gebeuren. Ik mocht niet de paria van de familie worden, niet nu al.
Na de condoleances mocht ik aan de rechterzijde van het gangpad gaan zitten. Gilbert werd het pad ingereden. Zijn lichte eiken kist met witte linten scheidde mij van mijn vrouw en onze Rick van toen twee jaar.
Het was muisstil in de kerk. De pastoor wilde de dienst aanvangen, toen Rick mij in het oog kreeg. "Papa, kijk eens", en ik zag hem naar Gilberts kist wijzen, "een cadeautje!".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten